|
اشعار
دری
|
|
دوستی
دوستی،
افسرده دل درمان کند
دشمنی صد خانه را ویران کند
جنگ و نفرت خون
آرد
دروطن
صلح
دردی
این وطن درمان کند
کینه و نفرت بلا
است کین بلا
چه بسا
انســان
را حیوان کند
هـرکه
تخم (
باد) کارد درزمین
در
اخیرسال درو ( توفان)
کند
زیستن درصلح
وبا یک همدلی
زندگی را
برهمـه
آســــان
کند
لیک جنگ و وحشت
وبی دانشی
این جهان
را برهمه زنــــدان
کند
دوستی ها وحدت
آرد در وطن
دشمنی ها
خانــه
را ویران کند
*
* *
حفیظ الله خالد
ویانا / ۸ /۹/۲۰۱۰
|
جنگ بی پایان
ز بسکه خون بشردروطن
روان شده است
زمین و دشت وطن همه در
فغان شده است
قریب سه دهه شد این وطن کی میسوزد
میان آتش جنگ نسل
نوجوان شده است
چو گوئی رنج وطن را دیگر پایان نیـست
فقط مصیبت جنگ نصیب افغان شده است
بهرسومینگری
خون وآتش وجنگ
است
فغان مام وطن بلند به آسمان شدْه
است
بنـــام دوســتی دراین وطن تفنـــگ آرنـــد
عجب که دایه،زمادرهم مهربان شده است
طبیب نیــست کــه مرهــم نهد بزخم وطـن
زبیعلاجی کنون زخم
خونچکان شده است
بجای نغـــــمۀ فرح بخــش بلبلان چمــن
صدای بمب بهرسوعذاب جان شده است
دیگر بــه
باغ وطـــن بلبلان نمی آیــند
ازآن ایام که باغ
وطن خزان شده
است
* * *
حفیظ الله
خالد / ویانا
۲۰۱۰ /۹
/ ۲۷
چرا این جنــگ بی پایان؟
چرا این جنــگ بی پایان؟
به هر سو خانه ء ویران
همه جا گشــت قبرســتان
مگر خون بشـــر ارزان؟
مبـاح الدم شـــده
انســـان؟
و یا ملک است بی سلطان؟
چرا آواره اســت افــغان؟
بدور گیــتی ســـرگـردان
گهــی درگیـر در توفــان
زمانی بســته در زنـدان
ز جبر وحشت ء دوران
پناجو می شـــود انسان
چرا در سوگ فرزندان؟
گـل امیـــد این بوســتان
هزاران مـادری افــغان
همه با اشک درچشمان
دل پــرغصـه و نــالان
بقبرش میکنــند گـریان
چـرا اطفال و نونهالان؟
بجای دانش و عـــرفان
برای کسب رزق و نان
ز صبح تا شام در خیابان
گر آفتاب است یا باران
به کارشاقه سرگردان
چــرا نابــودی انســان؟
چرا کشور شود ویران؟
ز دست جـاهل و نادان
چرا این جنگ بی پایان؟؟؟
خدایا رحم کن بـــرمـان
که درد ماست بی درمان
* * *
حفیظ الله خالد ویانا /
۲۰۰۸
ای
وای بر ما
وای بـــر مـــا
که زدامـــان وطـــن
دورشـــديــــــم
دربـــــدر بــی
کـــــس وآواره ورنـجــــورشــــــديـم
ســـوی هــــر در
چـــــو برفتيـــم به
امـيد
پـــناه
طــرد
گــرديـــــده ازآن خـــــانـــه ومنفــورشــديــم
هيچکس تــرک نگويد
برضــا ميــهــن خــويش
چــو بســوختيــم
رهی مشــهد و لاهــور شــديـم
زندگی در وطــن
خــويــش چــه
شــاهــانــه
بــود
مــا درايــن بی
وطنــی چــاکرومــزدور
شـــديــم
جـــز بــــه
دامــــان وطــــن کی بــــود
آرامــی
دل
ای دريغا کــــه
به اين حــــادثه مجــبورشـــــديــم
نخــــل
پائـيـــــزی مــــا را نبـــــود
هـــيچ
ثــمـــری
چـــوازآن
گلـشـــن وازريشـۀ خـــود دورشــــديـم
مـــا درعلـــم
وهنـــــر شـهـــرۀ
عـــالــم
بــــوديــــم
حــال به
توليدگرچــرس وبنگ مشهـــورشديــم
خالــد در يـــاد
وطــــن رفـتـــه و فـــرياد کشــــيد
وای بــــرمــــا
کــــه زدامـــــان وطــــن دورشـــديم
* * *
|
