ځوریدلی تصویر

 نن مې لیدلی ژړیدلی تصویر
غمجنو اوښکو کې پوښلی تصویر
له خیاله نه ځي غم لړلې صحنه
د ځیګر هر کونج ته لویدلی تصویر
یتیم زیارت کوي د پلار د قبر
په خدای چې ډیر دی ځوریدلی تصویر
چا ورته وواژه په کومه ګناه؟
یو آرماني، سپیره ویشتلی تصویر
د ده له بکس کتابونو جار شم
تورو کالیو کې راغلی تصویر
معصومو شوڼدو کې به څه څه وايي
ولې یې ړنګ شو د ژوند ښکلی تصویر؟
خدایه په جنګ کې خلکو څه لیدلي؟
راشه که ګورې پرزیدلی تصویر
ای په جګړو مینو لاس و نیسی
بیا به نه غم وي نه سیزلی تصویر

            *    *   * 

ګل اغا احمدي وردګ

د ټول افغان د ویب پاڼی نه په مننی سره

مور جانې بیا یې ښونځی سوئ

مورجانې بيايې راته وسوښونځى
مورجاني هرڅه لولپه پراته وو

نه مې قلم ،نه سيپاره او نه چوكې ښكاريده
تشې لمبې وې هرڅه هره خواايره پراته وو
زما همزولې غريو نيولي وي ادكې مورې
دښونځې مخې ته راغلې وې ادكې مورې
هغه تخته چې يې پرسر وه بسم الله ليكلي
نه مې پرې نوم دخپل خالق نه مې تخته پاتې وه
نه هغه تخاخت وو چې به ما پكې سيپاره ايښوده
نه مې كتاب پاتې وو نه مې سېپاره پا تې وه
هغه ښونځى لكه دتكې سپينې واورې غوندې
اوس ديوالونه يې ادې تورې بلا ښكاريدل
زموږپه دې بيوسه اوښكويې اورنه مړ كيده
هرچاژړلې مورې هرڅوك وارخطاښكاريدل
مورجانې! دانا ځوان به څوك ووچې ښونځى يې وسو؟!
اخ مورې ! څنګه دې ليمې له اوښكوډكې شولې
تانه كتاب، تانه قلم ،تانه ښونځى پا تې شوو
ليمې مې ګرانې په همدې له اوښكوډكې شولې
مورې! دهغه رب په نوم باندې قسم يادوم
چې دې نا ځوانه مې ټولګې كې په تخته سوى دى
نه يې كتاب نه يي قلم نه يي چوكۍ پريښې
ښونځى يې نه دى سوۍ مورې دې مې زړه سوى د ى
****
همت مې نه با يلم مورجانې اوښكې مه څڅوه
زه به مې خپلې كتا بچې بيرته راټولې كړمه
دغه نا ځوان به دوجدان په اور كې لولپه كړم
زه به مې ټولې ارادې بيرته راټولې كړمه
*****
مورجانې! دانا ځوان زموږه بېوسې نه ګورې
څومره بيوسه يو! او موږ څومره همت كړىدى !
مورې! زه ايبله پښې ښونځې ته ځم الله يا دوم !
مورې! داڅوك دى ؟دايې څنګه بغاوت كړى دى؟!
****
زه به د خپل ښونځي په توروديوالونوبا ندې
په خپلواوښكو اوپه وينو با ندې وليكمه
خاوند ه كوردهغووران كړي
چې مې كتا ب ښونځى سيځي ما ژړوينه
مورې! زه ايبله پښې ښونځې ته ځم الله يا دوم !
مورې! داڅوك دى ؟دايې څنګه بغاوت كړى دى؟!
****
زه به د خپل ښونځي په توروديوالونوبا ندې
په خپلواوښكو اوپه وينو با ندې وليكمه
خاوند ه كوردهغووران ك
مورجانې! دانا ځوان به څوك ووچې ښونځى يې وسو؟!
اخ مورې ! څنګه دې ليمې له اوښكوډكې شولې
تانه كتاب، تانه قلم ،تانه ښونځى پا تې شوو
ليمې مې ګرانې په همدې له اوښكوډكې شولې
مورې! دهغه رب په نوم باندې قسم يادوم
چې دې نا ځوانه مې ټولګې كې په تخته سوى دى
نه يې كتاب نه يي قلم نه يي چوكۍ پريښې
ښونځى يې نه دى سوۍ مورې دې مې زړه سوى د ى
****
همت مې نه با يلم مورجانې اوښكې مه څڅوه
زه به مې خپلې كتا بچې بيرته راټولې كړمه
دغه نا ځوان به دوجدان په اور كې لولپه كړم
زه به مې ټولې ارادې بيرته راټولې كړمه
*****
مورجانې! دانا ژړوي ځوان زموږه بېوسې نه ګورې
څومره بيوسه يو! او موږ څومره همت كړىدى !
مورې! زه ايبله پښې ښونځې ته ځم الله يا دوم !
مورې! داڅوك دى ؟دايې څنګه بغاوت كړى دى؟!
****
زه به د خپل ښونځي په توروديوالونوبا ندې
په خپلواوښكو اوپه وينو با ندې وليكمه
خاوند ه كوردهغووران كړي
چې مې كتا ب ښونځى سيځي ما نه

 *       *          *

منبع  : افغان  ادبی بهیر  ویب پاڼه

.  

ښونځۍ مي راته سوځي

زه ددې کلي نانزکه   
 په دې کلي کښي مي کور دی
 دلته بوري ميندي ژاړي
 له دې کلي مي زړه تور دی
 دلته زور او ظالمان دي
 دلته خلک کافران دي
 له تعليمه لري کرکه
 له اياته منکران دي
 په بمونو يې وژلي
 د ښونځيو ماشومان دي
 ښونځۍ مي راته سوځي
 له مکتبه سره وران دي
 نه پوهيږم دا کوم دين دی
 دوی پر کومه خوا روان دي ؟
 دوی د مور او دپلار مينه
 د اولاد شيرينه وينه
 په بمونو څنګه وژني ؟
 په بمونو څنګه وژني ؟
 دوی زامن که شرمښان دي ؟
 دوې پلرونه که لېوان دي ؟
 زه غزل ورته حيرانه
 چي دا څنګه انسانان دي ؟

                  *     *     *

نویده غزل 

لويــــه ګنــا ه

• د ښوونځيو سو ځول لويه ګناه  ده

• خداۍ فرض کړۍ علم زده کړه پرهرچا ده         

• چه ښوونځی د ماشو مانو په اور وژني 

• دا  جفاده  دا خطا ده  ناروا ده

• هر  ښوونځۍ چه اباديږي  دی وطن کۍ

• يو زندان ور به بنديږي  زمونږ  بڼ کۍ

• ګل غوټي به را سپړيږ ي دی ګلشن کۍ

• نوی هيلۍ ژوندې کيږ ي زموږ  ژوندکۍ

• د ښوونځيو سو ځول لويه ګناه ده

• خداۍ فرض کړۍ علم زده کړه پرهرچا ده

• هر ښوونځۍ وطن ته زيرۍ د رڼا ده

• پلو شۍ ېې خوره کړۍ په  هر خوا ده

• زمونږ  درد و او کړاوو لره  دوا ده

•  هر ۍ تورۍ جهل شپۍ لره  صبا ده

• د ښوونځيو سو ځول لويه ګناه ده

• دا  جهاد ندی خطا ده  ناروا ده

• که ښوونځی نه واۍ نړي به بيابان واۍ

• نه به ځمکه کۍ لوړ پوهه د انسان واۍ

• نه به رنګ رنګ الوتکۍ په آسمان واۍ

• نه به موبل کامپيوتر نن په جهان وای

• دا دعصر تقاضا ده  تقاضا ده

• د ښوونځيو سو ځول لويه  ګناه  ده      

• ښوونځۍ کور د علم زدکړۍ معرفت دۍ

• دا د هر ماشوم  يو حق دۍ  ضرورت  دۍ

• ښوونځۍ لاره  د انسان او انسانيت  دۍ

•  د هيواد  د آبادی  په  لار خدمت  دۍ

• د خالد چيغه  ناره  پر هره خوا ده

• د ښوونځيو سو ځول  لويه ګناه  ده

                  *     *     *

  ح  خالد               

داجنګونه به ترڅو وي ؟ ؟؟

      
وطن  وران شو په جنګونو
په مايــنونـــو پــــه بمونـــو
ماشينګنو پـــه اورونـــــــو
په ځـــان مرګــو بريدونــــو
دا جنګونه بـــه تر څو وي؟
دا  دردونه  بــه تر څو وي؟

ماشومان مو يتيمان شـــــول
په کوڅوکي سرګردان شول
پوهی زدکړی په ارمان  شول
دا جنګونه بـــه تر څو وي؟
دا  دردونه  بــه تر څو وي؟

ډيرو پريښي خپل وطن دی
خپله مينه خپل  ګلشن دی
د خپل پلار نيکه مدفن  دی
ځکه جنګ دی هلته جنګ دی
 دا جنګونه بـــه تر څــو وي؟
دا اورونــــه به تـر څــــو وي؟

دنيا  وخوته  آسمانو تـه
پرمختګ لوړو سرو ته
د ژوند نوي  پړاوو تـــه
خو زموږ وطن کی جنګ دی
  د اوږدو کلونو جنــګ دی
دا جنګونه بـــه تر څو وي؟
دا  دردونه  بــه تر څو وي؟

وطن وران شو ﻻ ورانيږي
د امیراث  مــو دپــلرونـــو
په لوی بحر کی  ډوبيږي
شتــمني  مـو د نيــکونــو
په اوبـــو کی ﻻهـــو کيږي
څاڅکی وينــه چه تويږي
د خالد زړه  پـــری ځوريږي
دا جنګونه بـــه تر څو وي؟
دا  دردونه  بــه تر څو وي؟

                    *   *    *

 ح  خالد کابل     

د کوڅو ماشوم

•  سړک تر غاړۍ ناست  دی 

• يو لمر وهلی ماشوم

• يو جنګ ځپلی ماشوم

• دا د کوڅو ماشوم دی

• د بيوزليو او جنګو ماشوم دی

• سپيره  صورت  يي ګوره

• دا لوړ همت يي ګوره

• د ژوند د ستونزو سره

• مقاومت يي ګوره

• دا دکوڅو ماشوم دی

• د بيوزليو او جنګو ماشوم دی

• مخ کی( کڅوړ ې ) پراته

• ﻻس کۍ (کاغذ )نيولی

• هر خوا ته جيغه وهي

• ( کاغذ)  ( کڅوری)  واخلي  ؟

• أواز ېې نه جيګيږي

• ساړه وهلی ښکارې

• د طبيب وس نلري

•  مرض ځپلی ښکاري

• دا دکوڅو ماشوم دی

• دا د دردونو او جنګو ماشوم دی

•   پلار  يي   جنګو  وژلی

• مور یی دردو کی څوی

• په شا يي  پيټی د ژوند

• زړه يي  له  غمه  چوی

• ښونځې ته وخت نلرې

• زړه يي زوريږی مدام

• ولی دی بخت نلرې؟

• چه خپل همزولې ګورې

•  خپلو بکسونو سره

•  مخ په مکتب روان دې

•   له کتابونو سره   

• ډوب  په  فکرونو کی شې

• بوخت په  خيالونو کی شې

• خو  بیا خيالی دنيا نه

• ويښ شي خپل ځان ته راشې 

• خپلی کڅوړی شميري

•  بيا خپل پيسو ته ګوری

•   دشپی  د وچی  ډوډي

•   پیسی لا ندی پوره

• لږ   وارخطا غوندی  شي

•  بیا په  ژړا غوندی شي

• له سترګوی اوښکی راشې 

• ځکه  په کور کی ورته

• مور او واړه ورونه يي

• په انتظار  کی ناست دي

• په انتظار  کی ناست دي

                             *    *   *    

ح  خالد                               

یوه ریښتینې کیسه

د مرحوم صفی الرحمن د ماشومانو برخه لیک  د هغو شپړو بيګناو يتيمانو او د هغوی د تورسری مور د ژوند  د غمناکه  سرګذشت ده چې څو موده  مخکی د کابل د ښار په يو ځانمرګي بريد کی د دی کورني يوازنی ډوډي ګټونکی خټګر پلار د يوې ځانمرګي بريد قرباني او خپل بی  وسه کورنی ېې د وير او غم په ټغر کينوه

     پای

يادونه ؛ دا مطلب د مرحوم صفي الرحمن د  ماشومانو سره د ليکونکي  د  مرکې پر اساس برابر   شوې دې.